Իրավունք

Իրավունքի ներպետական աղբյուրների տեսակները

1.Իրավական սովորույթ.

2.Նորմատիվ իրավական ակտ.

3.Դատական նախադեպ.

4.Օրենքներ.

5.Ենթաօրենսդրական ակտեր.

Իրավական  սովորույթ.

Իրավական սովորույթները իրավական նորմերի համակցություն է: Իրավական սովորույթները աղբյուրները հիմնկանում նորմատիվ իրավական ակտեր են: Դրանք են ՀՀ Սահմանադրությունը, օրենքները, ՀՀ նախագահի հրամանագրերը, կառավարության որոշումները, նախարարությունների և հանրապետական մյուս գործադիր մարմինների, տարածքային պետական կառավարման մարմինների (մարզպետարանների), տեղական ինքանակառավարման մարմինների (քաղաքապետարանների, թաղապետարանների, գյուղապետարանների) և պետական ձեռնարկությունների, հիմնարկների ու կազմակերպությունների ենթաօրենսդրական իրավական ակտերը: Նշված ակտերն իրարից տարբերվում են իրենց իրավաբանական ուժով: Իրավական սովորույթները որպես իրավական նորմերի համակցություն, կոչված է կարգավորելու պետական կառավարման գործընթացում ստեղծվող հասարակական հարաբերությունները:Իրավական սովորույթները նորմերի մի մասն են կազմում: Դրա համար էլ դրանց ևս հատուկ են բոլոր այն գծերը, որոնք ընդհանուր են իրավական նորմերին:

 Հղում. http://referatner.do.am/.

Դատական նախադեպ.

Ինքնին դատական նախադեպը` լինելով ինքնուրույն ինստիտուտ, չի կարող ածանցյալ լինել նախադատելիության դատավարական ինստիտուտից: Նախադեպը դա դատական իրավաստեղծ գործունեության արդյունք է:

  Հղում. Իրավաբան.net

Օրենքներ.

1.ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԸ ԼԵԶՎԻ ՄԱՍԻՆ /Ընդունվելէ 17.04.1993/

Սույն օրենքով սահմանվում են Հայաստանի Հանրապետության լեզվական քաղաքականության հիմնական դրույթները, կարգավորվում են լեզվավիճակը, պետական իշխանության եւ կառավարման մարմինների, ձեռնարկությունների, հիմնարկների ու կազմակերպությունների լեզվահարաբերությունները:

2.ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԸ ՊԵՏԱԿԱՆ ՈՉ ԱՌԵՎՏՐԱՅԻՆ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ /Ընդունվել է 23.10.2001/

Սույն օրենքը սահմանում է պետական ոչ առեւտրային կազմակերպությունների (այսուհետ` պետական կազմակերպություն) իրավական վիճակը, դրանց ստեղծման, գործունեության, վերակազմակերպման եւ լուծարման կարգը, ինչպես նաեւ պետական կազմակերպության փոխհարաբերությունները պետական մարմինների հետ:

3.ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԸ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ /Ընդունվել է14.04.1999/

Սույն օրենքը սահմանում է կրթության բնագավառում պետական քաղաքականության սկզբունքները ևկրթության համակարգի կազմակերպական-իրավական ու ֆինանսատնտեսական հիմքերը: Կրթության բնագավառը կարգավորվում է Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ, սույնօրենքով և այլ իրավական ակտերով:

4.ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԸ ՆԱԽԱԴՊՐՈՑԱԿԱՆ ԿՐԹՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ /Ընդունվելէ 15.11.2005/

Նախադպրոցական կրթության մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությունը բաղկացած է Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությունից, «Կրթության մասին», «Տեղական ինքնակառավարման մասին», «Երեխայի իրավունքների մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքներից, Ընտանեկան օրենսգրքից, սույն օրենքից եւ այլ իրավական ակտերից, Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագրերից:

Ենթաօրենսդրական  ակտեր

.Ապրանքային նշանների հայտերը լրացնելու, ներկայացնելու և քննարկելու կարգ

. Ապրանքային նշանների պետական գրանցամատյանի վարման և քաղվածքների տրամադրման կարգ

 .Ապրանքային նշանների գրանցման գործողության ժամկետի երկարաձգման մասին դիմումների ձևակերպաման և քննարկման կարգ

. Կոլեկտիվ նշանը կամ դրա հայտը համապատասխանաբար անձի ապրանքային նշանի կամ ապրանքային նշանի հայտի և հակառակը փոխակերպելու  կարգ

. Ապրանքային նշանների լիցենզիանները, դրանց փոփոխությունները և չեղյալ հայտարարելը գրանցելու մասին դիմումները լրացնելու, ներկայացնելու և քննարկելու կարգ

 .Աշխարհագրական նշման, ծագման տեղանվան և երաշխավորված ավանդական արտադրանքի հայտերը լրացնելու, ներկայացնելու և քննարկելու կարգ

. Պետական և ծառայողական գաղտնիք կազմող տեղեկություններ պարունակող գյուտերի, օգտակար մոդելների, արդյունաբերական նմուշների գաղտնիության աստիճանի որոշման, դրանց օգտագործման և դրանց մասին տեղեկությունների հրապարակման կարգ

. Գյուտի, օգտակար մոդելի, արդյունաբերական նմուշի հայտի ձևակերպման, ներկայացման և քննարկման կարգ

 .Հայաստանի Հանրապետության Էկոնոմիկայի նախարարության մտավոր սեփականության գործակալության բողոքարկման խորհուրդի կանոնադրություն

 .Հայաստանի հանրապետության էկոնոմիկայի նախարարության աշխատակազմի մտավոր սեփականության գործակալության բողոքարկման խորհրդում բողոքների քննարկման կարգ

 .Հայաստանի Հանրապետության Էկոնոմիկայի նախարարության աշխատակազմի մտավոր սեփականության գործակալության պաշտոնական տեղեկագրում հրապարակվող տեղեկությունների ցանկ

    Հղում.  http://www.edu.am/

Նորմատիվ իրավական ակտեր.

Իրավական ակտը կարող է ունենալ ժամանակավոր կամ մշտական բնույթ, կարող է նախատեսված լինել մեկանգամյա կամ բազմակի կիրառության համար:       Իրավական ակտ կարող են ընդունել միայն <<ՀՀ իրավական ակտերի մասին>> օրենքի 2-րդ հոդվածում նշված սուբյեկտները: Համաձայն դրա`

1.      ՀՀ–ում նորմատիվ իրավական ակտեր ընդունելու իրավասություն ունեն`

ժողովուրդը` միայն հանրաքվեի միջոցով,

ՀՀ նախագահը, ՀՀ ազգային ժողովը, ՀՀ ազգային ժողովի նախագահը, ՀՀ կառավարությունը, ՀՀ վարչապետը, ՀՀ կենտրոնական բանկի խորհուրդը, ՀՀ կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովը, ՀՀ էներգետիկայի հանձնաժողովը, ՀՀ վիճակագրության պետական խորհուրդը, ՀՀ տնտեսակական մրցակացության պաշտպանության պետական հանձնաժողովը, Հեռուստատեսության և ռադիոյի ազգային հանձնաժողովը, ՀՀ քաղաքացիական ծառայության խորհուրդը, ՀՀ նախարարները, ՀՀ կառավարությանն առընթեր պետական մարմինների ղեկավարները, մարզպետները, Երևանի քաղաքապետը, համայնքի ավագանին և համայնքի ղեկավարը:

ՀՀ սահմանադրական դատարանը`ՀՀ Սահմանդրությամբ նախատեսված դեպքերում.

ՀՀ առաջին ատյանի դատարանները, վերաքննիչ դատարանները և վճռաբեկ դատարանը` օրենքին կամ սույն օրենքով նախատեսված դեպքերում ավելի բարձր իրավաբանական ուժ ունեցող իրավական ակտերին հակասող պետական կամ տեղական ինքնակառավարման մարմնի իրավական ակտն անվավեր ճանաչելու միջոցով.

ՀՀ դատարանների նախագահների խորհուրդը և ՀՀ վճռաբեկ դատարանի նախագահը` դատական ծառայության մասով: 

2.      Պետական այլ մարմինները, պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների ստորբաժանումները, ինչպես նաև պետական և համայնքային հիմնարներն ու իրավաբանական անձինք նորմատիվ իրավական ակտեր չեն կարող ընդունել:

  Հղում. http://www.usum.am/search/?q=%D5%AB%D6%80%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6+%D5%A1%D5%AF%D5%BF%D5%A5%D6%80

1.Ապրանքային շուկայի սահմանների, սուբյեկտների կազմի եւ ծավալի որոշման կարգը հաստատելու մասին.ճանաչվել է2011թ. Թիվ  190 որոշման 2-րդ կետով:

2.Տնտեսվարող սուբյեկտների համակենդրոնացման հայտարարագրի ձևի մասին.ճանաչվել է 2011թ.մայիսի 23-ին.թիվ  191որոշման 3-րդ կետով:

3. Գերիշխող դիրք ունեցող տնտեսվարող սուբյեկտների կենտրոնացված գրանցմատյանի (ռեեստրի) վարման կարգի մասին.ճանաչվել է 2011թ.մայիսի 23-ին թիվ 195 որոշման կետով:

Միջազգային պայմանագրեր.

1. Սույն օրենքը կարգավորում է Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագիրը կնքելու՝ այն նախապատրաստելու, դրա շուրջ բանակցություններ վարելու եւ տեքստը փոխհամաձայնեցնելու,   պայմանագիրը ստորագրելու, վավերացման կամ  հաստատման ներկայացնելու,  միջազգային  պայմանագրին միանալու, միջազգային պայմանագիրն  ուժի մեջ մտնելու, գրանցելու եւ հաշվառելու,  կատարելու, դրա գործողությունը կասեցնելու, դադարեցնելու կամ չեղյալ  հայտարարելու, ինչպես նաեւ դրանց հետ կապված մյուս  հարաբերությունները։

2. Սույն օրենքի գործողությունը տարածվում է Հայաստանի Հանրապետության եւ միջազգային հանրային իրավունքի այլ սուբյեկտների,  ինչպես  նաեւ   սույն օրենքի 6-րդ հոդվածի 4-րդ մասով նախատեսված  կազմակերպությունների կամ  միավորումների միջեւ կնքված  պայմանագրերի վրա։

  Հղում. http://www.parliament.am/legislation.php?sel=show&ID=2953

1.ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳԻՐ Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության եվ Լեհաստանի Հանրապետության Կառավարության միջեւ մշակութային եվ գիտական համագործակցության մասին:

2. ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳԻՐ Հայաստանի Հանրապետության առողջապահության նախարարության եվ Եգիպտոսի Արաբական Հանրապետության առողջապահության, բժշկագիտության եվ դեղագործության  բնագավառում համագործակցության մասին (Ուժի մեջ է մտել 1997 թ.):

3. ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳԻՐ Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության եվ Շվեդիայի Թագավորության Կառավարության միջեւ օդային հաղորդակցությունների մասին:

4. ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳԻՐ Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության եվ Բելառուսի Հանրապետության Կառավարության միջեւ գիտատեխնիկական համագործակցության մասին:

5. ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳԻՐ  Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության եվ Ղազախստանի Հանրապետության Կառավարության միջեւ իրավական տեղեկատվության փոխանակման մասին:

6. Համաձայնագիր Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության եւ Արգենտինյան Հանրապետության Կառավարության միջեւ սովորական անձնագրերի դեպքում մուտքի արտոնագրի  պահանջի վերացման մասին:

7. Համաձայնագիր Հայաստանի Հանրապետության Կառավարության եւ Սերբիայի Հանրապետության Կառավարության միջեւ օդային հաղորդակցությունների մասին:

   

                Տեսական հիմունքները արտոնագրային պահպանությունը

Արտոնագրումը մի միջոց, որը  ապահովում  է Գյուտը ,  որով բացառում է հնարավորությունը դրա օգտագործումը  ուրիշների կողմից : Արտոնագրային պաշտպանությունը ուժեղ խթան է ,գյուտի և առաջընթացին ,քանի որ, առեւտրային գաղտնիք ինստիտուտը չի տալիս բավարար պաշտպանությունը: Եթե ​​ապրանքի կամ մեթոդ արտադրությունը կարող են հեշտությամբ բացվել  « հակադարձ տեխնիկական », ակնհայտ է, որ նրանց պաշտպանությունը , օգտագործելով առևտրային գաղտնիք չի կարող լինել բավարար խթան հետագա տեխնիկական զարգացումների : Երբ նոր ապրանք է հայտնվում շուկայում , շատ արագ ,  այն բարձրացնում է շատ արտադրողների , և նրանք նվազեցնում են արտադրական ծախսերը , թողնելով ոչ մի տեղիք շահույթի մասին, որը կարող է չեզոքացնել ծախսերի հետ կապված հետազոտությունները  ​​և նոր զարգացումները : Քանի որ, ոչ բոլոր հետազոտական ​​ծրագրեր են հանգեցրել հաջողության, հաջող արտոնագրումը զարգացումները պետք է պոտենցիալ լինեն նաև շահութաբեր  որ դրա  միջոցով հնարավոր լինի  փոխհատուցել ծախսերը , այդ թվում ` արդյունքները չպետք է  զիջեն  հետազոտական ​​ջանքերը: Օրինակ, երբ դեղագործական ընկերությունը զարգացման թմրամիջոցների փորձարկում է անցկացնում հարյուր ընտրանքներ գտնելու համար, եկամուտը պատենտավորման պետք է փոխհատուցի իրենց ամբողջ հետազոտական ​​մասը:Արտոնագիրը կարող է օգնել   ծախսատար հասարակության ինստիտուտի իրավական պաշտպանության. այն ժամանակ , երբ արտոնագրի սեփականատերը բացառիկ իրավունք ունի արտադրել որոշակի արտադրանքը, որ նրան մի գնով հոգ տանի իր արտադրական ծախսերը:Նման արտադրությունը  մենաշնորհ կլինի ավելի քիչ, քան , եթե արտադրանքը կատարվում է մրցութային հիմունքներով: Այս դեպքում նվազում է դրա գինը. Ընկերությունը հանդիսանում է որոշակի կորուստ նման սահմանափակման արտադրանքի դեպքում: Այդ կորուստները կարող են լինել էական. Օրինակ, ենթադրենք , որ որոշակի դեղագործական ընկերությունը ստեղծում է սրտի դեղը , բայց դա սահմանում է գինը , որ միայն 20% - ը , բնակչության , այսինքն, շատ հարուստ մարդիկ կարող են թույլ տալ գնել այն.:Արտոնագրումը այս դեղորայքի դառնում միլիոնավոր մարդկանց, որ իրենք չեն կարող գնել այն,սակայն, առանց արտոնագրի չէր կարող  իրականացվել  հետաքննություն , որը հանգեցրել է առաջանալու նոր թմրամիջոցների: Նրա լիազորությունների ավարտից արտոնագրային մրցակցային արտադրության կհանգեցնի գների անկմանը:Արտոնագիր - մենաշնորհ , թանկ կանգնած հասարակությոան համար է , դա կարևոր է, որ այն ենթակա լինի  սահմանափակումների , դա շատ  վատ է հասարակության  համար,քանի որ  եթե  արտադրողները շատ լինեն  ապրանքը  կարող ենք  ձեռք բերել  ավելի  մատչելի :Այդ իսկ պատճառով ,  միջազգային պայմանագրերի և ներպետական ​​օրենսդրության պարունակում է մի դրույթ , որը արտոնագիրը պաշտպանությունը կարող է միայն ստանալ գյուտի , գյուտարարական մակարդակ , այսինքն, ինչ նորամուծություններ չեն հայտնի  , ըստ էության, ոչ միայն բխող նախկինում առկա տվյալները : Եթե ​​արդյունքը , ակնհայտ հետևանք է արվեստի, դա դեռ պետք է առաջացել առանց այդ խրախուսման , ինչպես նաեւ արտոնագրերի: Որոշելով , որ հայտարկված գյուտի արտոնագրաունակ է անել գյուտը , այլ ոչ թե ակնհայտ լուծում  պարզ ընթացակարգ է , և ոչ թե էժան,այն պահանջում է համեմատական ​​վերլուծություն բոլոր այլ գյուտերի համար, որոնք արտոնագրերը երբևէ տրվել է, եւ առկա բոլոր տեխնիկական գրականություն: Տրամադրում նման եզրակացության յուրաքանչյուր երկրում միշտ եղել է հարց , ազգային արտոնագիր ծառայությունից ստանալու արտոնագրային պաշտպանության վրա գլոբալ մակարդակով մի հարց է բացառապես թանկարժեք պահանջող շատ անարդյունավետ, duplicative ջանքերը. Հեղինակները գյուտերի , փնտրելու նման պաշտպանությունը պետք է կիրառել մի քանի տասնյակ առանձին արտոնագրային հայտերի տարբեր լեզուներով և տվյալ ձևով. Այնուհետև նրանք պետք է վճարեն  վճար  դիմումի քննարկման մասին , արտոնագրային գերատեսչությունում յուրաքանչյուր երկրի համար : Քանի որ պատրաստում է եզրակացությունը դիմումի ծավալի վերլուծված նյութից այն  մեծացնում է ամբողջ ժամանակ, և  օգտագործում են բարդ տեխնոլոգիայով  և վարում անընդհատ աճող ծախսերի հաշվառումը : Այն ընկերությունները , որոնք զգալի ներդրումներ են կատարել գիտական ասպարեզում  և  հետաքրքրություն ունեն բարեփոխումների համակարգի արտոնագրային պաշտպանության առումով և փորձում են  ուղիներ գտնել նվազեցնել ծախսերը գործընթացի կազմելու փորձագիտական ​​կարծիքները:Նրանք հասկացան որ  արտոնագրային համակարգը մեկն է , որը պահանջում է մատուցումը մեկ ձևով արտոնագրային հայտը մեկ (անգլերեն), իրականացրել է մի քննություն դիմումը և մեկ անգամ արտոնագիր վճարը վճարվում : Առավելությունները բերված է արտոնագրում ,համակարգը  տատանվում է տարբեր երկրներում. Երկրները, որոնք արտահանման տեխնոլոգիան, օգտվելու լավ արտոնագրային համակարգերի ամբողջ աշխարհում , քանի որ եկամուտները գոյանում են իրենց բացառիկ տիրապետման , ինչպես նաև եկամուտ վաստակել լիցենզավորման իրավունքը օգտագործել իրենց արտոնագրված սեփականությունը, ծածկելու պատենտավորման  միջոցով: Մյուս կողմից, տեխնոլոգիապես հետամնաց երկրներում անընդհատ վճարել ավելի բարձր գինը արտոնագրված և լիցենզավորված արտադրանքի համար, երբ  հազվադեպ  ես ստանալու եկամուտ անիմաստ է: Այս անհամաչափությունը լուրջ հակասություններ են զարգացման միջազգային արտոնագրային իրավունքի ասպարեզում:Ինչպես արդեն նշել է, որ Ռուսաստանի վարդապետությունը մտավոր սեփականության , հենվելով հիմնականում կառուցվածքի Ռուսաստանի օրենսդրության արդյունաբերական սեփականության արտոնագրային իրավունք չունի սահմանափակել իրավական պահպանության ծավալը , գյուտերի, եւ տարածվում է այն նաև պաշտպանության արդյունաբերական նմուշների եւ օգտակար մոդելների վրա: Այս գրքում , կառուցվածքը , որը տրվում է արտաքին գործընկեր, արտացոլված է, սակայն, տարբեր մոտեցում է բավականին տարածված է արտասահմանում, մասնավորապես արտոնագրային իրավունք , դա միայն կանոնները ընթացիկ օրենսդրության վերաբերյալ գյուտերի մասին: Հետևաբար, բոլոր խոսքերն այս բաժնում Ռուսաստանի արտոնագրային իրավունք վերաբերում է միայն պաշտպանության իրավունքի գյուտերին :

    

  Դատարանի   որոշմամբ  կիրառվող  օպերատիվ  հետախուզական  միջոցառումները

Հանցավորության  դեմ  պայքարն  իրականացվում  է  սերտորեն  փոխկապակցված մի քանի  ձևերով,որոնցից  մեկն  էլ  օպերատիվ-հետախուզական  գործունեությունն  է:Վերջինիս   խնդիրն  է  նախաքննության   մարմիններին  ապահովել  դատավարական  և  ամենից  առաջ  քննչական  գործողությունների  ավելի  արդյունավետ  կատարմանը   նպաստող   տեղեկատվությամբ:Օպերատիվ –հետախուզական  գործունեության  օրինականության  երաշխիքներից   է  դատախազական  հսկողությունը  այդ  գործունեության  նկատմամբ:ՀՀ  քրեական  դատավարության  օրենսգրքի  281  հոդվածի  սահմանում է  ,որ  դատարանի  որոշմամբ  են  կատարվում   այն  օպերատիվ-հետախուզական գործողությունները,որոնք կապված  են  քաղաքացիների  նամակագրության,հեռախոսային  խոսակցությունների,փոստային,հեռագրական  և  այլ  հաղորդումների  գաղտնիության  իրավունքի  սահմանափակման հետ:Այս   ամենի  մասին  օպերատիվ  հետախուզները  կարող  են  տեղեկանալ  միայն  դատարանի  տված  իրավունքով:Քանի  որ  գոյություն  ունեն  գաղտնիության  նորմեր,դրանք  կարող  են  բացահայտվել  խիստ  կարևոր  պայմաներում  դատարանի  որոշմամբ:Այն  դեպքերում,երբ  խոսակցության  մասնակիցներից  կամ  հաղորդակցվողներից  մեկը  նախապես  դրանք  լսելու  կամ  վերահսկելու  համաձայնություն  է  տվել,օպերատիվ-հետախուզական  գործունեությունը  կարող  է անցկացվել  առանց  դատարանի  որոշման  իրավունքի  առկայությանը: Որոշման  մեջ  նշվում  են օպերատիվ-հետախուզական միջոցառման  իրականացման  հիմքերը,այն տվյալները  ,որոնք  նախատեսվում  է  ստանալ  դրա  արդյունքում,միջոցառման  իրականացման  տեղը  և  ժամանակը,ինչպես  նաև  այն  բալոր տվյալները,որոնք  անհրաժեշտ  են  դատարանի  որոշում  կայացնելու համար:Օպերատիվ-հետախուզական  գործունեություն  իրականացնող  մարմնի  ղեկավարի  որոշումը  և  դրան  կցվող նյութերը  դատարան  են  ներկայացվում,օպերատիվ-հետախուզական  գործունեություն  իրականացնող  մարմնի  ղեկավարի  կամ  տեղակալի  կողմից:Միջնորդությունը  պետք է  քննարկվի  և  որոշում  կայացվի  այն  ստացվելուց  հետո  12 ժ ընթացքում: Միջնորդությունը քննարկում  է դատավորը  միանձնյա  ,դռնփակ  դատական  նիստում  միջնորդությունը  ներկայացնող  պաշտոնատար  անձի  կամ  նրա  ներկայացուցչի   մասնակցությամբ:Հարցի  քննարկման  արդյունքում  դատարանը  որոշում  է  կայացնում 'ա.օպերատիվ –հետախուզական  միջոցառումն  իրականացնելու  թույլտվությու  տալու  մասին,բ. օպերատիվ –հետախուզական   միջոցառումն  մերժելու  մասին; Եթե  դատարանը  մերժում  է,պետքե  ամբողջ  հավաքած  նյութերը  հանձի  օպերատիվ  -հետախուզներին:Օպերատիվ-հետախուզական  միջոցառումներ  իրականացնելու  թույլտվություն  տալու  դատարանի որոշման  մեջ  պետք  է  նշված  լինեն,որոշումը  կազմելու  օրը,ամիսը,տարին  և  տեղը,դատավորի  ազգանունը,միջնորդությունը  ներկայացրած  պաշտոնատար  անձը,օպերատիվ  -հետախուզական  միջոցարումներ  կատարելու  մասին  նշում' ցույց  տալով  այդ միջոցը,և  անձը,ում  վրա  տարածվում  է որոշման  գործողության  ժամկետը,որոշումը  կատարելու  համար  իրավասու պաշտոնատար  անձը  կամ  մարմինը,դատավորի  կնիքով  վավերացրած  ստորագրությունը:Ըստ 284 հոդվածի 8-րդ  մասը  սահմանել  է  այսպես  կոչված հետագա  դատական  վերահսկողության  կարգը,ավելի  կոնկրետ  արտադատական  կարգը:Օպերատիվ  հետախուզական  մարմնի  ղեկավարը  պարտավոր  է  48ժամվա  ընթացքում  այդ  մասին   ծանուցել  դատարանին 'նրան  ներկայացնելով  պատճառաբանված  որոշումը  և  օպերատիվ-  հետախուզական  միջոցառման  իրականացման  անհրաժեշտություը  հիմնավորող  նյութերը:

Պետք  է  նկատի  ունենալ  որ  նամակագրության, հեռախոսային  խոսակցությունների,  փոստային  հեռագրական  և  այլ  հաղորդումների  գաղտնիության  իրավունքի  սահմանափակումը' առանց  դատարանի   որոշման' հիմք  ընդունելով  տվյալ  միջոցառումը  իրականացնող  մարմնի  ղեկավարի  որոշումը,  ուղղակիորեն  խախտում  է  ՀՀ   Սահմանադրության  20-րդ  հոդվածը: